•  telefony  •  pogoda  •  zdjęcia  •  mapa  •  historia
Sobota: 19 kwietnia 2025
 • wprowadzenie
  WIEŚ  
 • położenie
 • plan
 • historia
 • pałac
 • szkoła
  OKOLICA  
 • biogramy
 • ciekawe miejsca
 • cmentarze
 • archeologia
 • przyroda
 • turystyka
 • noclegi
  LUDZIE  
 • sołtysi
 • nauczyciele
 • proboszcze
 • żyli tutaj
  ZBIORY  
 • zdjęcia 
 • mapy
 • dokumenty
 • ciekawe historie
 • pamiątki
  FOLKLOR  
 • zwyczaje
 • stroje
  KONTAKT  
 • księga gości
 • kontakt z autorem
Oznaczenia:
     nowe
     aktualizacja

 
Wspomnienia - droga z Grzybna do Pecnej



Mapa z roku 1914 - warto zwrocić uwagę na brak drogi łaczącej Grzybno z Pecną. Jak wynika z mapy, z Grzybna do Pecnej można się było dostać tylko polnymi drogami, albo przez Iłowiec (kasztanówką) albo przez Nowinki.






Starsi mieszkańcy pamiętają, że była bezpośrednia droga łącząca Grzybno z Pecną.

Jan Nowak i Józef Czerwiński wspominają, że jej przebieg był zgodny z funkcjonujacą dzisiaj drogą, z wyjątkiem jednego fragmentu.

Otóż po minięciu z lewej strony "pieśników" i drogi do kościoła tzw. "kasztanówki" jechało się dalej jeszcze 400 m do miejsca, gdzie obecnie droga skręca lekko w lewo. Na tym zakręcie często wiosną stała na polu woda.
Należało wtedy skręcić pod kątem prostym w prawo (na północ), wzdłuż płytkiego rowu porośnięteg na brzegach drzewami. Po przejechaniu około 50-100 m, skręcało się w lewo (na zachód) i równolegle do obecnej drogi jechało się jakieś 800 m, aby skręcając ponownie w lewo (na południe) wrócić na obecną drogę. Wracało się na nią na krótko przed kolejnym skrętem obecnej drogi - tym razem skrętem w prawo. Oba fragmenty drogi: skrecający na północ od obecnej drogi i powracający na nią, skręcający na południe, jeszcze istnieją. Nie istnieje za to odcinek biegnący równolegle do drogi.

Taki dość kręty przebieg drogi wynikał prawdopodobnie z faktu, że musiał omijać pole uprawne należące do majątku w Iłówcu. Dopiero ostatni właściciel Grzybna Günther, jak można się domyślać, porozumiał się z właścicielem majątku w Iłówcu Lehmannem i wykupił od niego fragment pola lub wymienił na inny. Pozwoliło to na wyprostowanie drogi i uzyskanie jej obecnego przebiegu.

Początkowo nowa droga podobnie jak stara była drogą polną, nieutwardzoną. Jednak dość szybko została przez właściciela Guntera utwardzona, przez wysypanie tłuczniem z kamieni polnych. Od roku 1973 droga posiada nawierzchnię asfaltową.

W ostatnich latach pola po obu stronach drogi, na całej jej długości zostały obsadzone lasem sosnowym z udziałem brzóz.


 
 
  Prawa autorskie zastrzeżone © Bogusław Kuik 2009-2015 Aktualizacja: 9 sierpnia 2015