| • |
| WIEŚ |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| OKOLICA |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| LUDZIE |
| • |
| • |
| • |
| • |
| ZBIORY |
•  |
| • |
| • |
| • |
| • |
| FOLKLOR |
| • |
| • |
| KONTAKT |
| • |
•
|
|
Oznaczenia:
nowe
 aktualizacja |
|
|
|
 |
 |
|
|
|
 Przyroda w okolicy Grzybna |
 |
ALEJA KASZTANOWA W GRZYBNIE
Okolica Grzybna jest największym skupiskiem kasztanowców w gminie. Łącznie rośnie tutaj ponad 400 kasztanowców. Drzewa rosną głównie przy drogach tworząc wspaniałe aleje.
Najpiękniejszą jest aleja z Grzybna do Iłówca - "kasztanówka", licząca 136 drzew.
Jeżeli chce się dotrzeć z Grzybna do kościoła w Iłówcu pieszo, z pewnością idzie się "kasztanówką".
Aleja jest urokliwa zarówno:
- wiosną, kiedy kwitną kasztany,
- latem gdy mimo skwaru i upalnego słońca idzie się zacienionym, zielonym tunelem
- jesienią gdy na drogę spadają tysiące wielkich brazowych kasztanów, a piach drogi pokrywa gruba pokrywa szeleszczących liści.
|
REZERWAT "GOŹDZIKA SINEGO W GRZYBNIE"
Goździk siny występuje w naturze tylko w Wielkopolsce i na Śląsku.
Rezerwat w Grzybnie został utworzony w 1964 r. w celu ochrony stanowiska goździka sinego (Dianthus caesinus) na jego północnej granicy zasięgu oraz boru sosnowego na wydmie. Dotrzemy do niego z Drużyny Poznańskiej skręcając w lesie z czerwonego szlaku na niebieski, prowadzący w kierunku Pecnej. W Rogalińskim Parku Krajobrazowym przechodzi północna granica jego występowania. Goździk siny ma po pięć różowo-fioletowych niedużych, ale niezwykle pięknych i pachnących kwiatków. Jest uprawiany przez ogrodników także dlatego, że ma sinozielone liście i w ogrodach dobrze prezentuje się na tle innych roślin.
|
REZERWAT KRAJKOWO
Do szlaku dotrzemy, idąc od stacji kolejowej w Drużynie Poznańskiej malowniczym czerwonym szlakiem. Rezerwat Krajkowo został utworzony w 1958 r., by chronić nie tylko charakterystyczny krajobraz nadwarciańskich łęgów, ale także po to, by zachować miejsca lęgowe czapli siwej i kormorana czarnego. Skupisko lęgowe czapli siwej, rozłożone między Czaplim Bagnem a Małym Bagnem, jest największe w Wielkopolsce. Występuje tu też 120 innych gatunków ptaków (także bocianów białych), z których 95 przeprowadza tu swoje lęgi. Poza ptakami cenne są stanowiska bobrów i żmij zygzakowatych i kozioroga dębosza.
Ciekwawe są tu też pomniki przyrody - najstarszy ze stojących we wsi dębów ma 480 cm obwodu pnia.
|
ROGALIŃSKI PARK KRAJOBRAZOWY
 Tylko część parku znajduje się w powiecie poznańskim. Tak naprawdę sięga on od Puszczykowa aż po miejscowość Góra koło śremu. Istnieje od 1997 r. i chroni skupiska dębów oraz starorzecze Warty. Wszystko to można podziwiać, wybierając się na spacer szlakami pieszymi, czy jeżdżąc rowerem po oznaczonych ścieżkach. Można nimi dotrzeć do położonego już poza granicą powiatu poznańskiego Jaszkowa ze stadniną koni prowadzoną przez Antoniego Chłapowskiego, potomka Dezyderego Chłapowskiego, generała i prekursora nowoczesnej gospodarki rolnej w Wielkopolsce. |
WIELKOPOLSKI PARK NARODOWY
Wielkopolski Park Narodowy położony jest na Pojezierzu Wielkopolskim, w na południe od Poznania. Krajobraz tego terenu ukształtowany w wyniku działalności lodowca w okresie zlodowacenia bałtyckiego i charakteryzuje go duża różnorodność. Występują tutaj wszystkie elementy krajobrazu polodowcowego: liczne wzniesienia moreny czołowej poprzecinane rynnami polodowcowymi wypełnionymi jeziorami, kemy i ozy, a także liczne głazy narzutowe.
W granicach Parku jest 12 jezior, m in. jezioro Łódzkie, Dymaczeskie, Witobelskie, Góreckie, Rosnowskie i wiele innych.
Najwyższe wzniesienie moreny czołowej wynosi około 132 m. n.p.m. i nazywa się Osowa Góra.
Park ma charakter typowo leśny. Lasy nie są zbiorowiskami naturalnymi, ale zostały ukształtowane w wyniku działalności człowieka. Zbiorowiska leśne są różnorodne - od borów sosnowych i sosnowo - dębowych, poprzez kwaśne dąbrowy i grądy aż po świetliste dąbrowy występujące na siedliskach żyznich i ciepłych. W pobliżu jezior i rzek, na terenach wilgotnych występują łęgi wiązowo - jesionowe, a tereny bagienne zajmują lasy z olszą czarną, zarośla łozowe złożone z wierzby i kruszyny. Gatunkiem dominującym jest sosna i dąb, a domieszki stanowią świerk, modrzew, brzoza, jesion, olsza, lipa i grab.
W szacie roślinnej występuje około 1100 gatunków roślin naczyniowych a ponadto wiele gatunków mszaków, porostów i glonów w tym wiele chronionych jak goździk siny, zimoziół północny, storczyki.
Fauna Parku jest różnorodna. Najliczniejsze są bezkręgowce, wśród których około 3 tys. gatunków to owady. W lasach żyją jelenie, sarny, dziki, kuny, borsuki, zające oraz liczne ptaki, np. błotniak stawowy, kania czarna, myszołów zwyczajny. Z gatunków chronionych występują tutaj najmniejsze ssaki - ryjówki, żyją również wszystkie nizinne gatunki płazów.
W Warcie , której dolina na niewielkim odcinku przylega do granicy Parku, ma swoje tarliska szczupak, certa, boleń a w jeziorach występują licznie okonie, liny, leszcze, szczupaki, węgorze.
|
KANAŁ SZYMANOWO_GRZYBNO
Kanał Szymanowo-Grzybno to lewobrzeżny dopływ rzeki Warty, uchodzący do niej około 5 km na południowy wschód od miejscowości Mosina.
Za obszar źródłowy przyjmuje się podmokłe tereny na południe od miejscowości Błociszewo, około 5 km na południowy zachód od miejscowości Manieczki
(gmina Brodnica). Jest to ciek naturalny, uregulowany, o długości 28,9 km.
Obszar jego zlewni pokryty jest siecią rowów melioracyjnych. Kanał, poza naturalnym spływem powierzchniowym, zasilany jest głównie wodami rzeki Warty poprzez przepompownię śrem, stawy i jezioro Szymanowskie oraz kanał Piotrowo-Główiec, łączący omawiany ciek z rzeką Olszynką i dalej z Kanałem Mosińskim.
Całość dorzecza położona jest na terenie województwa wielkopolskiego, w obrębie gmin: śrem, Brodnica, Mosina. O jakości wód Kanału Szymanowskiego decydują: spływy z pól, stopień zanieczyszczenia wody przerzucanej z rzeki Warty i punktowe zrzuty ścieków. Większość ścieków bytowych w omawianej zlewni kierowana jest do oczyszczalni mechaniczno-biologicznych w Manieczkach i Brodnicy. Istnieją jednak nie skanalizowane fragmenty zlewni, a odprowadzane z nich ścieki
oddziałują negatywnie na stan czystości wód tego niedużego cieku. Zlewnia ma charakter rolniczy, a pobierana z kanału woda wykorzystywana jest do deszczowania pól w Manieczkach i okolicy, a także do zasilania stawów rybnych w Manieczkach i Grzybnie.
.
|
|
|
