![]() |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
![]() Posiłkując się "Dziejami Śremu" pod redakcją Stefana Chmielewskiego można stwierdzić, że w Śremie wieku XVI i XVII wpływy protestantyzmu były nikłe, mimo istnienia silnych ośrodków ze zborami w Kórniku, Bninie i Jaszkowie. Pod zaborem pruskim liczba ludności ewangelickiej wzrastała z 6,4% (1816 r.) do 27,3% (1860 r.). Do otrzymania poszpitalnego kościoła Św. Ducha ewangelicy korzystali z duszpasterskiej opieki zboru w Książu. Gminę ewangelicką utworzono prawdopodobnie w 1847 roku, ale schematyczny plan sieci drożnej śremskiego węzła komunikacyjnego wskazuje lokalizację (istnienie) cmentarza ewangelickiego już w 1837 roku. ![]() ![]() Cmentarz leżał przy ul.Kilińskiego, po jej wschodniej stronie - naprzeciwko jednostki wojskowej. Obecnie na jego terenie znajdują się bloki mieszkalne. ![]() Na cmentarzu chowano parafian obecnego kościoła Św. Ducha, który w XIX i początkach XX wieku należał do ewangelików. W 1952 r. ekshumowano 6 żołnierzy radzieckich z mogił znajdujących się na cmentarzu ewangelickim w Śremie. Dokument urzędowy z 1953 r. informuje, "że odnośnie cmentarza poewangelickiego (w Śremie) to poza drobnymi naprawami parkanu od strony bocznej ... innych zniszczeń w oparkanieniu nie stwierdzono." W wykazie czynnych i nieczynnych cmentarzy związków wyznaniowych na terenie miasta Śrem z 1953 r. określono lokalizację cmentarza ewangelickiego przy drodze do Nochowa, o powierzchni 13.500m kw. (na szkicu sytuacyjnym z 1966 r. podano powierzchnię 0,8784 ha). W stanie zachowania wskazano na zniszczenie studni w 80% (nieczynna) i parkanu w 50%, kostnica użytkowana przez wojsko jako magazyn. W uwagach napisano: "część cmentarza przyłączona do terenów wojskowych skutkiem czego parkan został rozebrany i odgrodzono kolczastym drutem". W rubryce przeznaczenie cmentarza w planie zagospodarowania przestrzennego zapisano brak planu. W odręcznym planie sytuacyjnym z 1954 r. zaznaczono mogiłę zbiorową 132 Niemców i Węgrów - żołnierzy poległych w wojnie w roku 1945 o wymiarach 2x20 m. W dokumentach z 1956 r. stwierdzono, że cmentarz jest całkowicie opuszczony, nagrobki pokrzywione murki i metalowe opłotowania mogił zniszczone rdzą, powywracane, niektóre mogiły-grobowce pozapadane, część nie odróżnia się od terenu. Cały cmentarz zarośnięty gęsto kilkunastoletnimi krzewami. Część cmentarza wraz z kostnicą jednostka wojskowa użytkuje jako plac ćwiczeń i w tym miejscu ślady cmentarza są całkowicie zatarte. Parkan druciany w trzech miejscach przerwany, a od strony jednostki wojskowej jest płot z drutu kolczastego. Stwierdzono, że dalsze utrzymywanie cmentarza jako takiego jest niecelowe i wskazane jest wystąpienie z wnioskiem do ministerstwa o adaptację na zieleniec publiczny. W 1966 r. podjęto decyzję o likwidacji cmentarza jako nieużywanego od 1945 r. Nieliczne pochówki miały miejsce w 1952, 1954 i 1957 roku. W roku 1967 r. cmentarz ewangelicki w Śremie zamknięto, a teren przeznaczono na miejską zieleń publiczną. W 1968 roku przeprowadzono ekshumacje ludzkich szczątków na cmentarz rzymsko-katolicki przy ulicy Cmentarnej w Śremie. W 2010r. przy ul. Kilińskiego w Śremie, odsłonięto tablicę okolicznościową, z inicjatywy Barbary Jedlińskiej z Koła Seniorów działającego przy Towarzystwie Pomocy Potrzebującym im. Brata Alberta "Nadzieja"; przy wsparciu Fundacji na Rzecz Rewaloryzacji Miasta Śrem. ![]() |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|